Rien van Zanten zit tegenwoordig al heel wat jaren bij WCR. Hij regelt onder andere inkomende en uitgaande transfers. “Ik ben begonnen met voetballen bij DCL. Van mijn 10e tot mijn 26e jaar. We speelden toen in de vierde klasse, wat toen nog een aardig niveau was. Na 26 jaar ben ik naar Spijkenisse gegaan, dat was in 1975. Toen werden we algeheel kampioen van Nederland en werd ik topscorer van het zaterdagvoetbal”, begint van Zanten.

Excelsior
Dat hij topscorer werd, bleef niet onopgemerkt. “SVV, Utrecht, Volendam en Excelsior begonnen interesse in mij te tonen. Uiteindelijk koos ik voor Excelsior, want die speelden Eredivisie. Daar heb ik één jaar gevoetbald als semiprof, maar dat bleek niet te combineren met mijn werk. Ik werkte in de haven en ik kreeg een kleintje erbij, dus dat werd op een gegeven moment een beetje te zwaar voor me. Toen ben ik gestopt voor een jaar. Maar Excelsior was wel een hoogtepunt voor me. Ik heb van die club genoten. Elke dag trainen, maar ik reed met plezier naar het veld. Ook al werkte ik tot 15:00 in de haven, om 16:00 begon de training. Het was heel zwaar, maar de trainingen waren van hoog niveau.”

Barry Hulshoff
“Ik heb 33 wedstrijden in de basis gespeeld. Ben wel een paar keer gewisseld, alleen scoren ging erg lastig. We hadden natuurlijk een matig elftal en ik had er 5 gemaakt in de competitie. In de overige competities en vriendschappelijke duels maakte ik er 15. Is natuurlijk weinig, voor een spits. Ik stond natuurlijk bijna elke week tegen jongens die al in het Nederlands Elftal speelde. Denk aan Barry Hulshoff van Ajax. Van Hanegem bij Feyenoord ook. Toch was Barry Hulshoff wel denk de beste verdediger waartegen ik gespeeld heb. Maar Co Adriaanse en Niels Overweg waren ook pittige, hoor. Ik had het nooit makkelijk, maar heb wel altijd ontzettend mijn best gedaan.”

Spijkenisse
“Na Excelsior ging ik terug naar Spijkenisse en dat beviel me helaas niet zo. Het was ook minder dan het kampioensjaar. Bij Spijkenisse werd je niet betaald. Ik heb daar geen gulden verdiend. Ja, ik kreeg ooit een keer stiekem 100 gulden van een boertje. Die vond het zo leuk dat ik zoveel goals maakte, die gaf me gewoon zomaar 100 gulden. Enige wat ik gehad heb. Maar ik had die eerste drie jaar bij Spijkenisse voor geen 10.000 euro willen missen.” Over de sfeer is Van Zanten méér dan positief. “Ja, de sfeer was toen erg goed daar. Het was toen ook een dorp, er was nog niet veel gebouwd in 1975. Het was toen een echte dorpsvereniging. Ik kom er af en toe nog wel eens, maar niet zo vaak.”

Trainerscarrière
“Ik ben vervolgens drie jaar trainer geweest bij Oude Maas. Hartstikke leuk. Daarna heb ik 3-kwart jaar gewerkt bij De Musschen. Fantastisch elftal. Daar is het een en ander gebeurd, helaas. Prachtige wedstrijden meegemaakt in de beker tegen Feyenoord 2. Toen ben ik gevraagd voor DOTO. Dat is me zo goed bevallen dat ik daar 7,5 jaar als trainer heb gewerkt. In de tijd dat het nog niet betaald werd. Maar we speelden onderin de vierde klasse. Maar in de tijd dat ik er gewerkt heb, hebben we ons van de vierde klasse onderin naar de top van de 1e klasse geschoten. Bijna hoofdklasse. Met beperkte voetballers, maar wel een team. Ook bij DOTO was de sfeer erg goed.”

WCR
“Toen ben ik gestopt. Was 14 jaar achter elkaar trainer geweest en vond dat wel prima zo. Toen dacht ik, ik ga op de zondagen lekker kijken naar het voetbal. Maar ik heb altijd wel een voorkeur voor clubs buiten Rotterdam. Ik ging toen eens kijken bij WCR, gewoon omdat ik dat leuk vond en de voorzitter, Ronald Fischer, kwam naar me toe. Hij vroeg of ik trainer wilde worden. Ik zei nee, daar heb ik geen zin meer in. Hij vroeg of ik dan wilde helpen met de administratie en spelers halen. Nou, dat heb ik wel gedaan. Dat vond ik zo leuk en de club viel me zo in de smaak, dat ik er al 16 jaar zit. Het sfeertje bevalt me enorm. En belangrijk om te weten is dat ik de TC bij WRC al 3 jaar samen met Hans van de Mooren vorm. Het bevalt hartstikke goed. ”

“Ik ben wel 2x gestopt in mijn tijd bij WCR. Het botste af en toe even. Na afloop bleek dat die voorzitters het ook niet bij het rechte eind hadden want ze waren 2x gedegradeerd. Dus toen ben ik gauw teruggehaald haha.” Op de vraag wie de beste voorzitter was in zijn tijd bij WCR, geeft hij snel antwoord. “Dat was Ronald Fischer, ja. De beste die ik meegemaakt heb.”

Spelers halen
“Vroeger hadden we veel budget. Maar toen hebben we gezegd ‘laten we daarmee stoppen’. Veel spelers kwamen voor het geld en waren een jaar later weer pleite omdat ze ergens anders weer een dubbeltje meer konden verdienen. We gaan nu voor alle jongens wat doen, waar iedereen van profiteert. Ze kregen voetbalschoenen-bonnen, trainingskampen hoefden niet betaald te worden en de contributie werd gehalveerd. Alleen voor de selectieteams, ook voor de zaterdag. Je krijgt niet de toppers binnen, maar je krijgt wat spelers van ons eigen niveau die wel echt een team vormen.”

“Ik heb een groot netwerk van mensen om mij heen, zowel zaterdag- als zondagvoetbal. Ook andere mensen bieden mij spelers aan. We hebben ook vaak spelers die vrienden meenemen, en daar hebben we wel wat aan. Ik heb geen bepaalde tactiek. Gewoon eerlijk zijn, vertellen wat ze kunnen krijgen (geen geld), nee. Gewoon een goed verhaal vertellen en dat komt altijd heel goed over. We letten wel op wie we wel en niet nemen, want we willen wel een erg leuk elftal hebben.”

Zaterdag
“De zaterdag is voor de vrouw en de kleinkinderen, en s’ middags zit ik klaar voor de TV om de Premier League te kijken. Dat vind ik geweldig, daar ben ik zo blij mee. Daarom snap ik ook niet dat veel jongens op zaterdag voetballen. Ik zou op zondag gaan voetballen en zaterdag kijken naar voetbal.”

Al met al is Van Zanten erg trots op zijn carrière, zowel als speler als trainer. “Ja, erg trots. Weinig tegenslagen, veel plezier, veel succes en ik voel me prettig bij WCR, al jarenlang. Het mooiste moment is toch wel het kampioenschap met Spijkenisse waarin ik de winnende goal scoorde. Dat was wel het hoogtepunt, ja.”